مزایا و موانع وسایل نقلیه سلولی سوخت هیدروژن

به عنوان نیروی متفاوت وسایل نقلیه جدید انرژی ، وسایل نقلیه سوخت هیدروژن به عنوان \"راه حل نهایی\" برای وسایل نقلیه جدید انرژی شناخته شده است ، و مزایای آنها آشکار است

اولین بار شارژ مسافت پیموده شده است. به عنوان مثال ، وسیله نقلیه سلولی سوخت هیدروژن هیوندای NEXO به سه مخزن ذخیره سازی هیدروژن از همان مدل مجهز شده است. این ماده می تواند حدود 2 کیلوگرم هیدروژن را تحت فشار 70 Mpa (استاندارد بین المللی) بارگذاری کند. نتایج آزمون رسمی نشان می دهد که NEDC می تواند در هنگام پر شدن کامل 866 کیلومتر ادامه یابد. از قبل از اندازه و وزن باتری خلاص شده و همچنین دشواری در بهبود استقامت بسیار کمتر از وسایل نقلیه باتری لیتیوم در آینده است. علاوه بر این ، وسیله نقلیه سلولی سوخت هیدروژن نیز در کنترل وزن کل وسیله نقلیه دارای مزیت است و توانایی رانندگی را از زاویه دیگری بهینه می کند.

دوم ، زمان دوباره پر کردن انرژی. به طور کلی ، زمان مورد نیاز یک وسیله نقلیه سوخت هیدروژن برای پر کردن هیدروژن 3 تا 5 دقیقه است که بسیار کوتاه تر از زمان شارژ یک باتری لیتیوم است.

سوم ، درجه حرارت پایین قاتل اصلی باتری های لیتیوم است ، در حالی که استقامت سلول های سوخت هیدروژن تحت تأثیر دما قرار نمی گیرد. در بعضی از مناطق فلات می توان رانندگی عادی را با تنظیم کمپرسور هوا انجام داد و دوام سیستم سلول سوخت هیدروژن می تواند به 160،000 کیلومتر در 10 سال برسد.

چهارم ، راندمان تولید برق سلول سوخت هیدروژن می تواند به بیش از 50٪ برسد ، که با باتری های لیتیوم و بنزین و دیزل سنتی بی نظیر است.

با فشار محیطی ناشی از استفاده طولانی مدت از انرژی سنتی پتروشیمی ، ترویج توسعه صنعت انرژی جدید و استفاده کارآمد از انرژی جدید ضروری است. بالاتر از مزایای وسایل نقلیه سلولی سوخت هیدروژن باعث می شود آنها از نظر وسایل نقلیه با انرژی پاک وعده دهنده باشند. علاوه بر این ، منابع انرژی زیادی وجود دارد که با منابع سنتی انرژی محدود نمی شوند. بنابراین ، اگرچه صنعت خودروهای سلولی سوخت هیدروژن یک صنعت نوظهور است ، اما بسیار داغ شده است. پیش بینی می شود که تا سال 2020 ، میزان تولید وسایل نقلیه سلولی سوخت هیدروژن به طرز انفجاری رشد خواهد کرد. از نظر محافظه کارانه ، تا سال 2025 از 30000 فراتر خواهد رفت. پیش بینی می شود تا سال 2030 صدها هزار نفر برسد.

در حال حاضر ، سیاست ملی بسیار قوی است. \"کتاب آبی زیرساخت صنعت هیدروژن چین \" ذکر کرد که تا سال 2030 ، 1000 ایستگاه سوخت گیری هیدروژن در چین ساخته می شود ، و 1 میلیون وسیله نقلیه سوخت هیدروژن ساخته خواهد شد. و در \"گزارش کار دولت \" برای سال 2019 ، انرژی هیدروژن نیز برای اولین بار نوشته شده است ، که نیاز به ارتقاء زیر ساخت های مانند شارژ و هیدروژنه دارد. حمایت از وسایل نقلیه با سوخت هیدروژن نه تنها در سطح ملی بیان شد ، بلکه دولت محلی به نمایندگی از شانگهای نیز به وضوح حمایت و پشتیبانی مرتبط را ارائه می داد. تا سال 2030 ، فناوری و ساخت وسایل نقلیه سلول سوخت در خارج از کشور به همان سطح خواهد رسید و ارزش تولید سالانه کل زنجیره صنعت خودروهای سوخت در شانگهای از 300 میلیارد یوان فراتر خواهد رفت. که در\"برنامه توسعه وسایل نقلیه سلولی سوخت شانگهای\" منتشر شده است. علاوه بر این ، بیش از 20 استان و شهر داخلی سیاست های پی در پی در رابطه با وسایل نقلیه با سوخت هیدروژن را منتشر کردند. شانگهای ، پکن ، گوانگدونگ ، جیانگ سو ممکن است در اولین توسعه طلیعه شود.

اتوبوس پیل سوختی H2 در حال بهره برداری ، ژجیانگ ، چین

اتوبوس سوخت H2 سوخت در حال کار ، شانگهای ، چین

اگرچه وسایل نقلیه سلولی سوخت هیدروژن می توانند به میزان انتشار صفر برسند و به هدف نهایی انقلاب انرژی تبدیل خواهند شد ، اما با محدودیت های متعددی روبرو هستند که روند صنعتی سازی وسایل نقلیه سلولی سوخت هیدروژن را بسیار محدود می کند.

اول از همه ، هزینه سلولهای سوختی به دلیل استفاده و مقیاس کاتالیزورهای فلزی گرانبها در موقعیت بالایی قرار دارد. همچنین تولید و حمل و نقل هیدروژن باید عوامل بسیاری از جمله هزینه ، صرفه جویی در انرژی ، سیاست ها و مدل ها را در نظر بگیرد. چه این یک پیشرفت فناوری باشد یا توسعه کل صنعت ، در کوتاه مدت نمی تواند تکمیل شود.

دوم ، این فناوری هنوز بالغ نشده است ، و امنیت آن بارها مورد تردید قرار گرفته است. انفجارهای متوالی هیدروژن در نروژ ، ایالات متحده و کره جنوبی هنوز نگران کننده است.

ثالثاً ، در حال حاضر ، فناوری انرژی هیدروژن چین به دلیل دلایل فنی از نظر غشای تبادل پروتون ، کاتالیزور و کمپرسور هوا هنوز توانایی تولید انبوه را ندارد. همچنان به واردات متکی است. فناوری فعلی انرژی هیدروژن در حال استفاده از سالهای پیش و جدید است فناوری هیدروژن به طور کامل به یک فناوری کاربردی اصلی و در مقیاس بزرگ تبدیل نشده است.